A veciña de nome Loli, de 52 anos, padece de esclerose múltiple progresiva. Necesita axuda de toda a ciudadania para poder compartir a súa historia a cal noticiasvigo.es se ha boto eco no día de hoxe, Loli explica que xa non pode máis e espera que facendo publico a súa historia poidan axudala.

Hai un tratamento chamado ocrelizumab para reducir a esclerose. En xaneiro de 2018 a Comisión Europea (CE), a través da Axencia Europea do Medicamento ( EMA), autorizou a súa comercialización e condicións de uso na Unión Europea.

O pasado 19 de decembro, Roche (laboratorio que comercializa o fármaco) anunciou que xa está dispoñible no noso país. O fármaco foi autorizado e será reembolsado polo SNS como tratamento para pacientes adultos con formas recorrentes de Esclerose Múltiple con enfermidade activa definida por características clínicas ou de imaxe, e tamén para aqueles con a forma primaria progresiva en fase temperá, en referencia á duración da enfermidade e ao nivel da discapacidade, e que presenten actividade inflamatoria nas probas de imaxe.

Os investigadores atoparon que Ocrevus (fármaco que contén o principio activo ocrelizumab) reduce as recaídas, a actividade de resonancia magnética e retarda a progresión en Esclerose Múltiple recorrente. Atopouse tamén que retarda a progresión da EM primaria progresiva.

Resulta que a Loli o SERGAS non lle conceden este tratamento, afirma que é porque “xa non ando”, loli conta na súa recollida de firmas que “se, é verdade xa non ando pero aínda teño os meus brazos e as miñas mans ben, vostedes saben todo o que significa isto para a miña?”

Loli pode comer soa, pode peitearse, pode ducharse e axudar ás persoas que a teñen que levantar de cama a vestirse.

Loli só pide seguir vivindo nimiamente con dignidade, Loli faise unha pregunta; “En que mundo vivimos?”

Saber que ten unha solución á súa enfermidade e que non lla concedan esnaquízalle, “pero o peor é saber que non ma poñen porque é un tratamento caro”, así o manifesta Loli, “que inxusto é, a caso eu non teño dereito a vivir?” di.

Se non consegue ese tratamento a vida que lle espera é estar encamada sen poder nin sequera comer por se mesma.

Loli comunica que “estaba a desexar que chegase o tratamento era a miña última esperanza, preparáranme con vacinas durante 1 ano para poder darme ese tratamento e agora dinme que non”….

Por isto Loli pide á cidadanía axuda para compartir a súa historia para haber se así pode conseguir que lle fagan caso.

Loli agradece as mostras de afecto que a recibido estas semanas.

Asina a petición na seguinte ligazón e comparte esta nova. http://chng.it/NQ4Q5CTynv