Consideran un machadazo aos consumidores a sentenza do TS sobre gastos de formalización

A falta de coñecer o texto íntegro, OCU considera que a nova sentenza do Tribunal Supremo sobre a repartición ao 50% da maioría dos gastos de formalización (en concreto, notario, e xestoría) e a comisión de apertura supón un duro golpe aos consumidores en beneficio dos bancos
Publicado por o día 27/01/2019 na sección de Formación

Consideran un machadazo aos consumidores a sentenza do TS sobre gastos de formalización
As sentenzas ditadas hoxe completan a sentenza da sala do civil ( STS 5618/2015) que grazas a unha demanda de OCU estableceu que era nulo e abusivo que os bancos impuxesen aos clientes a totalidade dos gastos de formalización. Na dita sentenza declarouse o carácter abusivo da imposición, pero non se determinou a porcentaxe de repartición, de forma que este dependía do criterio das diferentes audiencias provinciais, que na súa maioría consideraban que eran os bancos os que tiñan que pagar todos os gastos de formalización.
 
Con todo, desde esa data o Tribunal Supremo ha ido recortando as cantidades que os consumidores poden reclamar, de maneira que, aínda que se mantén a abusividad da cláusula, practicamente anula os seus efectos económicos.
 
Desta maneira, na súa sentenza do 15 de marzo de 2018 ( STS 848/2018) cambiou de criterio respecto a quen debe asumir o Imposto sobre Actos Xurídicos Documentados, establecendo que é o consumidor o que debe asumir dito gasto, un dos máis importantes aos que o consumidor debía facer fronte.
 
Agora, con esta nova sentenza os consumidores só poderán reclamar aproximadamente a metade do custo da formalización dos créditos hipotecarios que asinaron no seu día, excluído o Imposto sobre Actos Xurídicos Documentados, a pesar de que, no seu día recoñeceu o propio Tribunal Supremo os bancos son os únicos beneficiados pola constitución e rexistro das escrituras de préstamo hipotecario.
 
Respecto da comisión de apertura o TS considera que dita comisión se supera o control de transparencia esixible (porque é comunicada e de xeral coñecemento polos clientes ao contratar) polo que se lle pode repercutir e xa non se poderá reclamar.
 
Este criterio é moito máis prexudicial para os consumidores que o acordado recentemente polos grupos parlamentarios na tramitación da Lei hipotecaria, onde se acordou que para as novas hipotecas o consumidor só deberá facer fronte aos gastos de taxación. Con todo, OCU aclara que esta sentenza non é aplicable ás hipotecas constituídas desde o 10 de novembro ao amparo da nova lexislación.
 
Na práctica, esta sentenza desincentiva as reclamacións xudiciais e apoia os abusos da banca, debido a que en moitos casos aos consumidores non lles interesase recorrer á vía xudicial, para recuperar o pago de máis polos elevados custos e os enormes atrasos que esta acumula. Con todo, OCU seguirá traballando para que os consumidores poidan recuperar o pago de forma abusiva.
 
OCU sinala que os bancos non aceptan as reclamacións dos consumidores e levan á vía xudicial TODAS as súas reclamacións, o que revela novamente o seu abuso de poder. Isto provocou un verdadeiro aluvión de demandas nos xulgados pola cláusula adoito e os gastos de formalización. Segundo os últimos datos do Consello Xeral do Poder Xudicial, os bancos perden o 98% desas demandas, pero a cambio frean a moitos consumidores que non se decidan a reclamar xudicialmente a devolución das cantidades pagas de máis polos altos custos e o tempo que levan estas demandas. OCU esixe medidas para que os bancos acaten as reclamacións dos consumidores sen recorrer á vía xudicial, evitando a dilación innecesaria dos procedementos.